benden sonraki fotoğraflarına bakıyorum. onu çok iyi tanıyorum, sahte gülümsüyor. halbuki ayrılırsak daha mutlu olacağını, hatta daha mutlu olmak için ayrılmak istediğini söylemişti.

onu hala çok seviyorum. bunları yazarken göğsüm sıkışıyor ama yazarsam bana iyi gelecekmiş gibi hissediyorum. o bana ben artık sevmediğini söyledi. göğsüm öyle bir dumanla kaplandı ki o an hala daha geçmedi. içim acıyor ne desem bilmiyorum sadece içim acıyor. ağlamamak için zorluyorum kendimi çoğu zaman. onu düşünmemeye çalışıyorum ama beceremiyorum. baktığım her boş duvarda bile o var. içim acıyor.

çok korkuyorum, onu görünce kendimi tutamayacağımdan, saçma sapan bi şey söyleyeceğimden saçma sapan bi şey yapacağımdan çok korkuyorum. o beni güçlü zannediyor, her türlü zorluğa rağmen ayakta kaldığımı düşünüyordu ama ben ölüyorum. gün geçtikçe bir parçam daha yok oluyor benim. bunu ona belli etmemem lazım. nasıl yaparım bilmiyorum ama sessizce ölmem lazım. kendi köşeme çekilmem lazım. tıpkı ondan önce nasılsam öyle olmam lazım, boş ve sümsük.